“ Evlendiğimizde evlat sahibi olamadık ve ilk 5 yıldan sonra da evlat edinmeye karar verdik. Tabi etrafta biraz bu konuda farklı düşünceler olsa da biz bu yoldan asla vazgeçmedik çünkü çocuk sevgimiz her zaman vardı. O yüzdene evlat edinmeye karar verdik.

İlk başvurumuz Mersin’den oldu. Sabırla sıramızı beklemeye başladık. Tabi bu sırada koruyucu aile ve evlat edinmeyle ilgili araştırmalarımıza devam ettik. Bingöl’e taşındık daha sonra. Burada bizim uzmanımız bize evlat edinme ve koruyucu aileliği de tavsiye etti ve koruyucu ailelik için hiçbir düşüncemiz yoktu aklımıza gelmedi aslında. Hedefimiz evlat edinmekti. Uzmanımız daha sonra kızımızla tanıştırdı bizi. Onu ilk gördüğümüz anda asla bırakamayacağımızı anladık. Yıllardır çektiğimiz hasreti unutturdu. Koruyucu aile veya evlat edinme hiç fark etmiyor artık bizim için. Koruyucu aile olduk kızımıza. Çok küçüktü ve ilk önce korktum nasıl bakarız, bakabilir miyiz diye. Şimdi kızımızla geçirdiğimiz günlerde 12 yılın acısını tamamen unuttuk. Hiç yaşamamış gibiyim. İyi ki geldi, iyi ki evimize huzur ve mutluluk getirdi. İlk günlerde biraz korktum acaba kızımızla bağ kurabilir miyim, annelik yapabilir miyim, o sıcaklığı karşılayabilir miyim, o benden alabilir mi o sıcaklığı diye? Çok korktum. Ama ilk geçirdiğimi geceden sonra asla bırakamayacağım bir duyguymuş. Belki hep içimde varmış annelik duygusu. Evladı olan veya olmayan hiç fark etmiyor herkese tavsiye ediyorum”

EYÜP ÇAKAR, KORUYUCU AİLE BİRİMİ: “İlimiz 2011 yılından beri koruyucu aile hizmeti veriyoruz. 35 ailemizin yanında 43 çocuğumuza bakılıyor. Koruyucu ailelik şöyle ki; belirli nedenlerle öz ailesi yanında bakılamayan çocukların gönüllü ailelerin yanında bakılması hizmeti aslında. Nur ve Cihan çifti de Adana’dan ilimize geldiler. Evlat edinme ailesi olmak istiyorlardı. Bu süreçte biz ailemizi kuruluşumuza götürdük ve çocuklarla buluşturduk. Ailemiz orada şunu hissetti, çocukların yeri ailenin yanıdır. Bundan dolayı da koruyucu aile olmak istediler. Bu netice de bebeği yanlarına aldılar ve yaklaşık 1 yıldır da çocuğa bakıyorlar. Kaygıları vardı ama çocuklar kurdukları bağla, sevgiyle kayboldu”